Na lang aarzelen besluit succesvol scenarioschrijver Ger Beukenkamp (van o.a. Emily, of het geheim van Huis ten Bosch en De prins en het meisje) zich te wagen aan memoires. Dit keer voor deze scenarist geen politicus, kunstenaar of koninklijke hoogheid in de hoofdrol, maar hijzelf. Nicolien Mizee bood hulp aan. Zij dicteerde hem de beginzin van elk hoofdstuk van Dora’s dankbaarheid – de behoedzame memoires van een toeschouwer.
Het leven van zijn moeder Dora is slechts een dunne rode draad, maar Beukenkamp volgt geen strak chronologisch tijdspad. De wereld begint bij de Amsterdamse Peperstraat en details zijn mooier dan mythologieën. Beukenkamp slaat zijpaden in, maakt omwegen, vertelt verhalen en hangt ondanks zichzelf de leermeester uit. Dora’s dankbaarheid gaat over illegale medische experimenten, en over de vraag hoe je een goed verhaal vertelt. Nergens rigide en steeds monter gidst Beukenkamp de lezer door de verrassendste kanten van het leven, langs de schoonheid van conflicten, de angsten der Oranjes, een vergeten razzia in Amsterdam-Noord, verlangen naar stilstand, seks als warme maaltijd en een ontmoeting met John Travolta.
Ger Beukenkamp (1946) is scenarioschrijver en schreef meer dan honderd scripts voor toneel, film en televisie, waaronder Ik ga naar Tahiti, Majesteit en Den Uyl en de affaire Lockheed. Zijn scenario’s zijn veelvuldig bekroond, onder meer met de Liraprijs, de Prix d’Italia en twee Gouden Kalveren (voor De kroon en De prins en het meisje). Hij is auteur van een handboek over schrijven voor film, toneel en televisie en van Multatuli, het leven van een klokkenluider in twintig dialogen. Daarnaast geeft Beukenkamp les in scenarioschrijven.
