Journalist en columnist J.L. Heldring (1917-2013) deelde week na week, 52 jaar lang, zijn kijk op de wereld met de lezers van NRC Handelsblad. Van zijn rubriek ‘Dezer Dagen’ zijn tussen 1960 en 2012 viereneenhalf duizend afleveringen verschenen. In die column nam Heldering de houding aan van de ‘spectateur engagé’, de betrokken buitenstaander. In achthonderd tot duizend woorden trakteerde hij zijn lezers op scherpe analyses en prikkelende vragen uit de buitenlandse politiek, de democratische troebelen van de universitaire wereld, onoplosbare vragen in religie en geloof, de logica die taalgebruik zou moeten beheersen en het verschil tussen liberaal en conservatief.
Hugo Arlman beschrijft in De eeuw van J.L. Heldring hoe Heldring als zoon van een Amsterdamse patriciërsfamilie uit de inmiddels verdwenen wereld van de vooroorlogse grachtengordel in de journalistiek terecht kwam. Waar de encyclopedische kennis vandaan kwam waarmee Heldring over de wereld schreef. Hoe hij geïnspireerd werd door Johan Huizinga, Carry van Bruggen en Raymond Aron. Hoe de val van de Berlijnse Muur een keerpunt was in zijn denken. En wat voor mens er school achter het cerebrale, intellectuele en afstandelijke masker dat de meeste mensen van hem te zien kregen.
NRC publiceerde een fragment.
