De derde druk van Noodweer van Marijke Schermer komt er volgende week aan! Afgelopen dagen kreeg ze lovende recensies in de pers, waaronder een mooie bespreking in de Trouw. De recensent zegt het volgende over het boek: “Het is intelligent uitgedacht, en vol schurende, ware observaties. Schermer houdt je bovendien tot het einde knap in spanning over de rol die de anderen spelen in wat Emilia overkomen is. De oplossing lijkt simpel – zeg het dan! – maar de schrijfster maakt in de climax pijnlijk duidelijk dat het hoe dan ook een eenzaam balanceren blijft op de rand van het ravijn. Dat iedere redding of troost slechts schijn zal zijn.”
Niet alleen de boekenredactie van Trouw is zeer positief, ook Marja Pruis steekt haar enthouasiasme niet onder stoelen of banken. Zo schreef ze eerder al dat ze geen genoeg kon krijgen van het eerst hoofdstuk. Inmiddels heeft ze het boek uit en zegt ze in De Groene Amsterdammer: “Noodweer is een boek dat pijn doet. Opperst geluk en botte schending daarvan worden heel precies naast elkaar geplaatst. Onafwendbaar wordt afgestevend op een climax, die in deze roman óók de gedaante heeft van een overstroming, een natuurramp. Wat nou dagelijksheid. Wat nou gebrek aan drama. Naarmate Emilia verder ineen lijkt te storten, en steeds meer moeite heeft de normale dagelijkse gang vol te houden, gaat het harder en onophoudelijker regenen, moet het dijkhuis worden gestut, moeten de spullen naar boven versleept, de kinderen alvast elders ondergebracht. De regen gutst, het waterpeil stijgt, de metafoor ligt er zo dik bovenop dat het bijna flauw lijkt, net als de dubbelzinnigheid van de titel van de roman. Maar het werkt, die toenemende stuwkracht van het water, het optrekkende vocht, de groeiende doffe paniek van Emilia, en de kleine zolderruimte waar zij en Bruch zich noodgedwongen terugtrekken.”
“Dat de roman hard aankomt, heeft behalve met de secure opbouw van het drama te maken met de menselijkheid van de personages. Emilia heeft een broer met wie ze net even te close is, ze heeft geen zin in de andere moeders op het schoolplein, ze constateert dat van sommige mensen pas vanaf een bepaalde leeftijd blijkt hoe stomvervelend ze eigenlijk zijn. Die bijzondere mengeling van nuchtere, afwerende constateringen – ‘Beleefdheid en gereserveerdheid zijn de beste wapens in een situatie waarin je je overgeleverd voelt’ – en emotionele zeggingskracht maken van Noodweer een roman die je niet onberoerd kunt lezen.”
Lees de hele recensie hier, bestel het boek in de Oorshop of koop het in de boekhandel.
Niet alleen de boekenredactie van Trouw is zeer positief, ook Marja Pruis steekt haar enthouasiasme niet onder stoelen of banken. Zo schreef ze eerder al dat ze geen genoeg kon krijgen van het eerst hoofdstuk. Inmiddels heeft ze het boek uit en zegt ze in De Groene Amsterdammer: “Noodweer is een boek dat pijn doet. Opperst geluk en botte schending daarvan worden heel precies naast elkaar geplaatst. Onafwendbaar wordt afgestevend op een climax, die in deze roman óók de gedaante heeft van een overstroming, een natuurramp. Wat nou dagelijksheid. Wat nou gebrek aan drama. Naarmate Emilia verder ineen lijkt te storten, en steeds meer moeite heeft de normale dagelijkse gang vol te houden, gaat het harder en onophoudelijker regenen, moet het dijkhuis worden gestut, moeten de spullen naar boven versleept, de kinderen alvast elders ondergebracht. De regen gutst, het waterpeil stijgt, de metafoor ligt er zo dik bovenop dat het bijna flauw lijkt, net als de dubbelzinnigheid van de titel van de roman. Maar het werkt, die toenemende stuwkracht van het water, het optrekkende vocht, de groeiende doffe paniek van Emilia, en de kleine zolderruimte waar zij en Bruch zich noodgedwongen terugtrekken.”
“Dat de roman hard aankomt, heeft behalve met de secure opbouw van het drama te maken met de menselijkheid van de personages. Emilia heeft een broer met wie ze net even te close is, ze heeft geen zin in de andere moeders op het schoolplein, ze constateert dat van sommige mensen pas vanaf een bepaalde leeftijd blijkt hoe stomvervelend ze eigenlijk zijn. Die bijzondere mengeling van nuchtere, afwerende constateringen – ‘Beleefdheid en gereserveerdheid zijn de beste wapens in een situatie waarin je je overgeleverd voelt’ – en emotionele zeggingskracht maken van Noodweer een roman die je niet onberoerd kunt lezen.”
Lees de hele recensie hier, bestel het boek in de Oorshop of koop het in de boekhandel.
