Arend Jan Heerma van Voss (1942) verloor op driejarige leeftijd zijn zusje Dokie. Ze was zeven jaar oud toen ze werd overreden door een motorrijder, voor hun huis in Roosendaal. Ze waren onafscheidelijk in de oorlogsjaren, en toen was zij opeens verdwenen. Het gezin begon kort daarna een nieuw leven, in Bentveld. Over Dokie werd niet meer gesproken.
Heerma van Voss dringt in dit boek door tot zijn Brabantse verleden – dat hij wel meegemaakt had maar niet kende. Hij reconstrueert de lege plek in zijn herinneringen.
Dokie, een familiebericht is geschreven als ‘retro-reportage’. Soms onverhuld emotioneel, soms afstandelijk essayistisch, schetst de auteur een verdwenen familiegeschiedenis, en de gevolgen ervan.
