In NRC-Handelsblad schreef Guus Middag een paginagroot stuk over de derde bundel van Ester Naomi Perquin: ‘Een van de sterke kanten van de bundel is het contrast tussen crimineel gedrag en Perquins mooi regels.’ In het algemeen prijst Middag de sterke beelden in Celinspecties. ‘Tegelijk heeft Perquin veel oog voor de poëzie van de stoere bink uit één stuk.’
Ester Naomi Perquin mocht voor twee bundels maar liefst zes prijzen in ontvangst nemen. Haar werk werd getypeerd als ‘urgent, vermakelijk, diepzinnig, maar steeds messcherp’. In haar derde bundel Celinspecties neemt Perquin de lezer mee in de beslotenheid van systemen, verhalen en verwachtingen. De poëzie van Ester Naomi Perquin draait in kleine cirkels naar een midden en sluit dan de deur. Celinspecties zijn niet alleen letterlijk zoektochten naar de essentie, maar ook – en misschien is dat nog letterlijker – een poging onder de huid van een ander te kruipen. Perquin schrijft vanuit de aandrift tot begrip, meer dan uit de wil tot oordelen. Perquin is een van de weinige dichters in ons taalgebied die het raadsel niet opzoekt maar het zorgvuldig bewaakt.
