Het Paustovskigevoel, dat is hoe Michel Krielaars omschrijft wat je overvalt wanneer je Goudzand leest. ‘Met zijn verhalende stijl en exotische natuurbeschrijvingen (niemand schrijft zo mooi over mist en kalme zee als hij) sleurde hij je het Rusland van 1917 binnen.’
Het Paustovskigevoel leeft weer! Een vierde druk is onderweg.
Eerder verscheen er al een erg mooi stuk in De Volkskrant van Bert Wagendorp, waarin ook vertaler Wim Hartog aan het woord komt. Wagendorp noemt de verschijning een ‘groot moment in de Nederlandstalige literatuur’ en schrijft: ‘Vertaler Wim Hartog is er in geslaagd een kunstwerk te maken dat zelfs voor Rusland nieuw is en dat het verdient de wereld te veroveren.’ Hij schrijft verder: ‘Paustovski’s woorden en zinnen lijken een soort magie te bezitten en trekken je als een sterke magneet het verhaal binnen.’
Ook Maarten Moll en Dirk-Jan Arensman schreven al begeesterende stukken over Goudzand in respectievelijk Het Parool en de VPRO Gids.
