(een persoonlijk bericht)
Dames en heren,
Vroeger kon men de verantwoordelijk stadsdeelwethouder van de gemeente Amsterdam vragen een van de ruim 1500 bruggen in die stad naar iemand te vernoemen en dat gebeurde dan tamelijk rimpelloos: niet-vernoemde bruggen zat én zonder ‘vernoemingsbeleid’. Dat waren nog eens tijden. Op 19 maart 2009 diende ik daarom bij wethouder Koldenhof (VVD) het verzoek in om in de onmiddellijke nabijheid van uitgeverij Van Oorschot een brug naar mijn beide ouders te vernoemen. Dat zijn er twee over de Herengracht: een bij de Amstel en een bij de Utrechtsestraat.
Kort tevoren waren bruggen vernoemd naar de componist van het liedje ‘Aan de Amsterdamse grachten’ Pieter W. Goemans en naar de criticus Kees Fens, die in 1964 bij mijn ouders debuteerde met zijn essaybundel De eigenzinnigheid van de literatuur. Ik dacht: als het zó eenvoudig kan, biedt de 100ste geboortedag van mijn vader, komende 15 augustus, de gemeente een goede gelegenheid voor het brengen van een postuum eerbetoon. En laat men daar dan mijn moeder, wier inhoudelijke invloed op het tot standkomen van het zo rijke fonds van de uitgeverij niet mag worden onderschat, nadrukkelijk in betrekken. Kortom: de ‘Hillie & Geert van Oorschotbrug’.
Ik zette mijn verzoek kracht bij in een beetje ronkende termen want zo’n wethouder kan ook niet alles weten. Ik wees erop dat hun verdiensten als ‘literaire bruggenbouwers’ tussen het publiek en een aantal van de belangrijkste schrijvers uit de tweede helft van de 20ste eeuw zowel voor de stad Amsterdam als ons gehele taalgebied onomstreden was. Ik merkte op dat Geert in 1986 door de Katholieke Universiteit Brabant als eerste literaire uitgever in ons taalgebied was benoemd tot Doctor Honoris Causa in de Letteren, een idee waar de Universiteit van Amsterdam niet op gekomen was. Voorts was ik zo gis deze VVD-wethouder te wijzen op het economisch belang dat de uitgeverij sinds haar oprichting in 1945 door het harde werken van mijn ouders voor ’s Rijks schatkist had gehad – en trouwens nog heeft. En ten slotte: dat zij de verzamelde werken van Pieter W. Goemans dan wel niet hadden uitgegeven, maar wél Kees Fens en zo vele anderen. En ik verwees de wethouder naar de korte geschiedenis ‘Rondom Uitgeverij Van Oorschot’ op onze webstek www.vanoorschot.nl.
Spoedig werd ik gebeld door een stadsdeelmedewerker van de Sector openbare ruimte Afdeling Rayonmanagement Zuid. Hij meldde dat er momenteel weliswaar vier à vijf aanvragen tot het vernoemen van bruggen lagen, en ook dat er nog voldoende bruggen over waren, maar dat de wethouder ter voorkoming van wildgroei nu eerst een ‘bruggenvernoemingsbeleid’ ontwikkeld wilde zien.
De ontwikkeling van dit beleid blijkt eind december 2010 te zijn voltooid. Een andere medewerker meldde onlangs keurig dat mijn verzoek nog steeds in portefeuille zit en dus zeker behandeld zal worden. Toch is er iets veranderd: er zijn criteria opgesteld. Een ervan is dat reeds vernoemde bruggen niet worden herbenoemd. Dat geldt voor de oude brug over de Herengracht bij de Amstel, vernoemd naar Hendrick Staets die in 1641 het grachtenplan voor Amsterdam ontwierp. Terecht: die brug komt hém toe. Blijft over de brug bij de Utrechtsestraat (met ondermeer boekhandel Veenstra op een van de hoeken).
Een ander criterium is dat een vernoemingsverzoek bij voorkeur wordt ondersteund door een comité van aanbeveling waar familie geen deel van mag uitmaken.
Graag roep ik daarom iedereen die daar schik in heeft op, onderstaande adhesiebetuiging te e-posten aan hillieengeertbrug@vanoorschot.nl:
‘Ondergetekende,
(naam, ev. beroep, adres)
ondersteunt het verzoek om de brug over de Herengracht bij de Utrechtsestraat te Amsterdam te vernoemen tot ‘Hillie & Geert van Oorschot brug’
(datum, ondertekening),
dan wel een daartoe strekkend epistel van eigen hand toe te sturen aan de uitgeverij: Herengracht 613 – 1017 CE Amsterdam.
We houden u op de hoogte!
Met dank en vriendelijke groet,
Wouter van Oorschot
