De eerste twee delen van het Verzameld Werk van Karel van het Reve zijn verschenen.
Jaap van Heerden schreef ons:
‘Zorgvuldig maar met oneindig veel plezier heb ik de eerste twee delen gelezen. Zijn meesterschap blijkt toch al op jeugdige leeftijd. Ik vraag mij vaak af waar zijn meesterschap nu uit bestaat. Misschien een ongebruikelijke combinatie van betrokkenheid en laconiek commentaar. De verzorging van de tekst is trouwens voortreffelijk .’
Persgeluiden:
‘Broodnuchter de gekte te lijf, die houding groeide uit tot een programma waarop Van het Reve het oeuvre bouwde dat nu een glansrijke uitvoering krijgt.’
– Arjan Peters, de Volkskrant –
‘Zoveel vastberadenheid, zoveel toewijding aan die vastberadenheid, zoveel vlijt om een eenmaal vastgesteld doel te bereiken, je ziet het zelden.’
– Michaël Zeeman, de Volkskrant –
‘De communistische absurdica thuis en in zijn omgeving bleek de ideale oefenschool voor de latere schrijver en essayist Van het Reve. Hij kon niet anders dan gemeenplaatsen elimineren, omdat hij er teveel had gehoord en dan ook nog van het schijnbare superieure dialectisch materialische soort. Zo er iets blijkt uit dit verzameld werk dan is het dat een rode jeugd in Betondorp een writer’s goldmine was.’
– Jos Palm, Trouw –
‘De eerste twee delen van Karel van het Reves Verzameld Werk bewijzen alvast welke enorme toegevoegde waarde al dit voorheen ongepubliceerd of ongebundeld gebleven materiaal heeft voor zijn oeuvre.[…] De kinderlijke onbevangenheid waarmee hij schijnbaar moeiteloos zijn tegenstanders in hun hemd kon zetten, maar waarmee hij ook zijn liefde voor Russische literatuur uitdroeg, werd goeddeels gevormd door zijn moeizame zelfbevrijding. De afgewogenheid van die zelfbevrijding zorgde ervoor dat zijn afzweren van ideologie nooit verviel in gratuit cynisme of gemakzucht, zoals dat bij sommige van zijn bewonderaars wel eens wil gebeuren. Dat maakt zijn Verzameld Werk uiterst actueel: het laat zien dat Van het Reves schrijverschap niets te maken heeft met het huidige ideologisch gekoketteer met ‘het vrije woord’. Het staat daar lijnrecht tegenover.’
– Ewoud Kieft, NRC Handelsblad –
