Afgelopen zaterdag overleed schrijver Hugo Brandt Corstius op 78-jarige leeftijd. Brandt Corstius gebruikte verscheidene pseudoniemen, waaronder Piet Grijs en Raoul Chapkis. Naar aanleiding van zijn boek Grijsboek, of de nagelaten bekentenissen van Raoul Chapkis (1970), uitgegeven door Querido, schreef Karel van het Reve een stukje over Brandt Corstius in NRC Handelsblad. Het is na te lezen in zijn Verzameld werk deel 3, pagina 676-178:
“Het is moeilijk uitleggen waarom je iets lelijk vindt. Het is nog moeilijker om uit te leggen waarom je iets mooi vindt. Aantonen dat iets mooi of lelijk is kan al helemaal niet. Ik ben een bewonderaar van Piet Grijs, maar ik kan niet uitleggen waarom.
Grijs is zeer veelzijdig. Anderen schrijven een heel oeuvre bij elkaar om ‘einen einzigen Gedanke’ uit te drukken. Grijs levert tientallen ideeën in één klein boekje. Ten tweede is Grijs geen Nederlandse letterkundige. Hij schrijft beter en interessanter en mooier en ontroerender en ook meer dan menigeen. […] Hij heeft ook geen speciaal ‘letterkundig’ publiek. Hij zou een rubriek in Wierings Weekblad kunnen hebben of in de courant Het Nieuws van de Dag, maar zijn stukken passen ook in Vrij Nederland, het Hollands Maandblad, Handelsblad-NRC of NRC-Handelsblad.
Daarbij paart hij, zoals dat heet, een grote mate van duidelijkheid aan een minimum aan ‘Werbung’: hij doet niet de minste moeite om begrijpelijk of leuk of onderhoudend te zijn, hij is het. […]
Daarbij is Grijs een heel eigenaardig polemist. Anderen staan geamuseerd of trots, nog nagloeiend van het gevecht, naast of op het lijk van de gevelde tegenstander. Grijs staat er eerder bij met een lichte verbijstering: hoe is het mogelijk dat iemands optreden hem genoodzaakt heeft hem te doden?”
