‘Het schijnt dat alleen de eskimo’s, een volk dat de oorlog niet kent, geen aardigheid in voetballen hebben.’ – Karel van het Reve
De delen 3 en 4 van Karel van het Reves Verzameld Werk, die eind november 2009 verschijnen (samen 2064 bladzijden), kosten 45 euro per stuk. Hoe duur is dat? Voor 90 euro krijgt men tegenwoordig 18 pakjes sigaretten of 9 gram goede hasjiesj, of gaat men één avond met zijn tweeën niet eens zó luxe wat eten en daarna een bioscoopje pikken. Óf men krijgt 2 x 1032 bladzijden dundruk, echt gebonden in het fijnste linnen, mét leeslint en stofomslag, waar je járen in kunt (her-)lezen. Wie dus eind augustus begint met elke dag één euro terzijde te leggen, loopt eind november fluitend binnen bij de boekhandelaar, zegt: ‘Doe ze mij alle twee maar!’ en legt die 90 euro op zijn toonbank. Hij óók tevreden om die 90 munten want dat bespaart hem bij de bank 2,50 wisselgeldkosten. Wie half oktober begint, legge elke dag 2 euro terzijde enzovoort…
Wanneer u in dat voornemen gesterkt wilt worden kunt zich hier aanmelden voor een werkdagelijks abonnement.
Zie ook de speciale Karel van het Reve-website van Uitgeverij Van Oorschot. We bedoelen:
‘Het is merkwaardig hoe begrijpelijk Hamlet is. Zo’n monoloog als to be or not to be bijvoorbeeld wordt altijd als iets heel diepzinnigs en voor velerlei uitleg vatbaar voorgesteld, maar blijkt door een tienjarig kind begrepen te kunnen worden: het leven is rot en de prins wil er wel uitstappen. Maar hij weet niet wat hem aan gene zijde te wachten staat.
Wat Pim Jacobs betreft, die heb ik nooit gezien. Ik heb altijd gedacht dat hij net zo iemand was als Pier Tania, maar familieleden, vrieden en kennissen verzekeren mij dat hij geen reporter is, maar een enigszins gebrillantineerde presentator van mensen die iets voor de microfoon doen en daarbij staan te wiebelen – programma’s waar ik pas boven de duizend gulden per avond naar zou willen kijken. Hij is een bewonderaar, denk ik, van dat vreugdeloze namaakland waar ook Liesbeth List woont.
Het is inderdaad vervelend en zelfs vrij onbegrijpelijk, dat de meeste meensen liever zo’n show zien dan Hamlet, dat zij genoegen smaken bij die deprimerende melodieën, die onsamenhangende teksten en die onbegrijpelijke gezichtentrekkerij. […] De gedachte om eens eens keer – in samenwerking bijvoorbeeld met wat ontevreden NAVO-kolonels die van Mozart en Shakespeare houden – een compleet Euro- of wereld-songfestival op te blazen, zangers, sponsors, begeleiders, ouders, ooms, publiek, alles? – die gedachte is mij niet geheel vreemd.‘
