De wanden van Oeverhorst

Huize Oeverhorst is ‘een krap draaiende privé-inrichting met een wachtlijst’ voor tijdelijk gestoorden, geleid door de boezemvrienden Wibold en Olaf. Tekenlerares Antoinette keert er na tien jaar terug in haar oude baan: de verwachting is dat zij orde kan houden onder de ‘gasten’, die tegenwoordig overwerkt zijn in plaats van gestoord en daarom een te grote mond hebben. Zij komt er net als de anderen ook te wonen en begint een relatie met Olaf, terwijl diens vrouw Louise het met Wibold aanlegt. Iedereen is opmerkelijk tevreden.

Elke september wordt de immense wand in de hal van Oeverhorst aspergewit gespoten en door de bewoners kunstig beschilderd. De nieuwe voorstelling wordt op kerstavond onthuld door een enthousiaste burgemeester, die ten slotte verklaart ‘dat men zo graag werkt aan iets waarvan men denkt dat het blijvend is en dat we alleen maar trots kunnen zijn op een instelling als Oeverhorst die dat doorziet’.

Librisprijswinnares D. Hooijer schreef met De wanden van Oeverhorst een de zinnen aangenaam begoochelende roman tjokvol grandioze zinnen, die je vrolijk-verbijsterd wilt herlezen om ze uit het hoofd te kunnen leren. Tegelijk maakt zij schrijnend duidelijk dat modes en therapieën mogen veranderen, maar dat de wérkelijke verandering in de mens alleen plaatsvindt door het ouder worden.