De wijde blik

‘Waarom moest Susan, die ziende zo blind had kunnen zijn, ook nog letterlijk blind worden? Kon de voorzienigheid zich niet tevreden stellen met de afloop, zoals die, hoe dan ook, op handen was: ik, op een nacht, lucifers brekend en zwetend, zittend aan de grote tafel tegenover Susan, biechtend dat er inderdaad al zes maanden de halsbrekende, verslavende ander was?’

De wijde blik (1992) is een roman over liefde en verborgen hartstocht, over een schrijnend ongeluk en de kracht van de leugen, Wat is waar en wat niet? Kunnen we, willen we onder ogen zien wat werkelijk is, bestaat er eigenlijk wel zoiets als waarheid?

‘Otten is in De wijde blik een meester in de semantiek en syntaxis van de begeerte.’ – Carel Peeters, Vrij Nederland –
‘De wijde blik is een bijzondere en originele roman, die voor de hand liggende sentimenten weert. De constructie is doorwrocht, de thematiek herkenbaar, de toon voortdurend ingehouden, de analyse genadeloos maar zuiver. Een roman die de verwarrende chaos van ideaal en werkelijkheid op een geheel eigen wijze in kaart brengt.’ Juryrapport AKO Literatuurprijs 1993.