Dit in 1980 schitterend uitgegeven boek, verschenen als eerste deel van zijn Verzameld werk, bevat de literaire nalatenschap van de dichter en kunsthistoricus Jan Emmens (1924–1971). Zijn meestal korte, scherp geformuleerde verzen weerspiegelen een sombere levensvisie.
Opgenomen zijn de drie door Emmens zelf gepubliceerde dichtbundels Kunst en vliegwerk, Autobiografisch woordenboek en Een hond van Pavlov en voorts ongebundelde gedichten en aforismen door de schrijver na 1954 in tijdschriften gepubliceerd, een ruime selectie uit niet eerder gepubliceerde, nagelaten gedichten, jeugdwerk en een kleine selectie uit Emmens’ tekeningen. Er is nog slechts een beperkt aantal exemplaren beschikbaar.

BOOS

Het is bepaald overdreven te denken
dat het gedicht een poging betekent
om iets verstaanbaar te maken, laat staan
een uiting van pristers die god zien.

Een gedicht is niet meer dan een oor, om te grijpen
wanneer men geen woorden meer heeft
in officiële gesprekken, een railing
bij zeeziekte in de salon.

REPETERENDE BREUK

Waar ik ook ben, soms ben ik ineens weer
bij de Belgische grens, aan het liften naar Frankrijk.
De weg is de hoofdweg, maar lijkt op een zijweg,
één, twee, drie huizen staan braaf in hun tuinen.
In de bocht wuift een boomgroep. Het is doodstil.
Ik wacht op haar. Drie vogels landen.
In de heggen beweegt zich een ruisende wind.
Overkomst dringend gewenst.

BENOEMEN

Wie zegt: de koning woont in het huis naast de boom,
heeft al te veel benoemd: een onomschreven wezen
bijvoorbeeld tot een koning, een hoop stenen
tot huis en een veelzijdig fenomeen
tot boom. Exacter lijkt mij:
een bleke heer geroepen te regeren huist
in een hardstenen doos neergezet
naast een verrukkelijk verschijnsel.

* * *

Klik hier voor een audioportret van Jan Emmens door de Vpro-radio uit 1987