Gedundrukt

Het was de letterkundige Kees Fens die eens opmerkte dat van iedere schrijver na zijn lijfelijke dood moet worden afgewacht of hij herboren wordt in zijn werk.

Met de verschijning van Gedundrukt vindt inderdaad een wedergeboorte plaats. Immers bij leven was Simon Carmiggelt (1913 – 1987) even vrijwillig als met huid en haar verbonden aan uitgeverij De Arbeiderspers, terwijl nu voor één keer een boek van hem verschijnt dat is ‘gedundrukt door’ Van Oorschot.

Wij danken dit aan de erven Carmiggelt én aan onze collega’s van De Arbeiderspers, die zich gevoelig hebben getoond voor het pleidooi van ondergetekende dat het er toch eens van moest komen. Waarom dit pleidooi?

In een heel grijs verleden, dat wij kort na de Tweede Wereldoorlog moeten situeren, is er sprake van geweest dat Carmiggelt bij Van Oorschot zou publiceren. Het kwam er niet van maar wel publiceerde Carmiggelt in de jaren vijftig het gedicht ‘De minor poet’, waarin een dichter van een oeuvre van slechts één vel druks in de hemel komt en daar zó vriendelijk ontvangen wordt dat hij aan het fantaseren slaat:

Hij zag zich al gedundrukt door Van Oorschot
en mompelde: ‘Ga ik dan niet teloor, God?’

Naar de mening van ondergetekende moeten wij mensen het op dit ondermaanse echter allemaal zélf met elkaar doen. En omdat 7 oktober 2013 Carmiggelts 100ste geboortedag is, verschijnen nu 100 van zijn verhalen in deze speciale uitgave. Het is natuurlijk maar één van de vele bloemlezingen die uit zijn imposante oeuvre van ruim 8000 verhalen kan worden samengesteld… maar ook deze is prachtig.

Moge dit boek ook nieuwe generaties winnen voor Carmiggelt. Niet voor niets immers wordt hij de Nederlandse Tsjechov genoemd.