Links, rechts

In Links, rechts begeven we ons in de wereld van een jonge man: een wereld waarin geen plaats meer is voor kinderdromen maar waarin toekomstperspectieven nog volkomen vreemd zijn. In dit hier en nu is de werkelijkheid verbijsterend en absurd. De jongen om wie het gaat in dit boek vindt zijn enige uitweg in de wandelschoenen die hij van zijn ouders heeft gekregen ‘omdat hij op deze verjaardag geen kind meer was’. Door lange wandeltochten te ondernemen hoopt hij letterlijk de allesoverheersende gedachten aan doem en droefenis te ontlopen.

Het prozaïsche taalgebruik en het aantal bladzijden van Links, rechts doen vermoeden dat het in dit boek om proza gaat. De poëtische vorm lijkt dit te ondergraven, net als de inhoud van de tekst, die meer op stilstand dan op ontwikkeling is ingesteld. Ook de vertragende stijl bevindt zich op de grens van proza en poëzie. Of het nu het een is of het ander: de taal verbeeldt hier op opmerkelijke wijze de onzekerheid en aarzeling in het voelen en denken van de hoofdpersoon, en weerspiegelt het tempo en ritme van het lopen.