Terloops

In vijftig jaar maakte J.J. Voskuil ruim vijftig voettochten, samen met zijn vrouw. Van het merendeel bestaan dagboekaantekeningen, die Voskuil heeft uitgewerkt tot drie delen Voettochten.

Dit eerste deel bevat de verslagen van tien tochten door Frankrijk in de jaren 1957–1973. Het zijn vluchtige notities, geschreven tijdens een pauze of ’s avonds aan een cafétafel. Ze hebben geen andere pretentie dan de belangrijkste indrukken vast te leggen – ze tekenen het landschap, het weer, de tegenslagen en de strubbelingen als het te warm is of de tocht te zwaar, de ontvangst in de hotels en de schaarse mensen die daar verblijven.

In de jaren vijftig en zestig is Frankrijk nog overdekt met een net van kleine dorpshotels, vaak met een eigen moestuin en een eigen keuken, die buiten het seizoen slechts sporadisch gasten hebben, zelden toeristen, nooit buitenlanders. Dat geeft de wandelaar een gevoel van ruimte en de illusie voor de rest van de wereld onbereikbaar te zijn.

Iedereen die dat gevoel kent, maar ook iedereen die houdt van de wijze waarop Voskuil in een paar zinnen een situatie weet te schetsen, zal genieten van deze reisdagboeken.

‘Voskuil brengt een visie, een leven, een verleden. De wijze waarop hij een dagboek bijhoudt, is precies zoals het hoort. Wat een opmerkingsvermogen, wat een schat aan tot nadenken stemmende zinnetjes, wat een beheerste intimiteit en wat, tot slot, een prachtige hommage aan het Frankrijk dat voorbijging!’ Chris van der Heijden in Vrij Nederland.

Fragment uit Terloops:
maandag 20 mei.
‘Het wordt langzaam licht. Er komt een fiets voorbij. Als ik mijn ogen even opendoe, zie ik in het vage licht de rugzakken en schoenen tegen de muur staan. In de verte, over de Rozengracht, rijdt een zware auto. Daarna is het weer stil, alleen het kwetteren van duiven. Niet denken! Slapen! Het wordt lichter. Het zachte kwaken van eenden, vlak voor de deur. Ik hoor ze over de stoep schuifelen. Als ze overreden worden ligt er straks een dooie eend voor de deur. Dat zou een leuk begin van de tocht zijn.’