Vergezichten en gezichten

In deze bundel zijn de volgende gedichten opgenomen: Aan een boom in het Vondelpark, De oude mannen, Soms, als gij zwijgt en uit het venster schouwt, Afscheid, De winter en mijn lief zijn heen, Streng en aanbiddend kijkt zij in mijn ogen, Steen, Sotto Voce, In de oudste lagen van mijn ziel, Er zijn dingen, die alleen het oppervlak beroeren, Aan het vers, Duif, Des nachts, wanneer ik wakker lig, Paard gezien bij circus Straszburger, Confetti, Braamstruik, Carillon, Ster, De weiden liggen ongezegd in ‘t licht, Moeder, Waterkant. Vroeger, Je gezicht, sluimrend van tederheid, Aan een boom, Als je een landschap was waar ik doorheen kon lopen, Aan het verre lief, Alleen wat leeft en lichaam heeft, Wandeling in de herfst, Zoals een hond, verdrinkend, in zijn redders handen bijt, Mijn hart lag uitgespannen als de dageraad, Klein. ‘s Avonds, Als daar muziek voor is, wil ik het horen, Nu worden mijn gedachten vreemd, als oude tulpen, Ik droom steeds vaker in mijn dromen, Skelet, Weer wordt het alles anders, Omgekeerd paradijsje, Eb, Nacht, Even te lang hield ik mijn hand, Oud, Vuur, Fragmenten, Scheepje varen, Van hoofd naar schouder loopt de stille bocht, Thuiskomst van de kinderen, Overgevoelig, Avonduur, Ontvoering, Landschappen, Zien, Kennen, Zachter, Herfst, Uittocht.

Sotto Voce

Zoveel soorten van verdriet,
ik noem ze niet.
Maar één, het afstand doen en scheiden.
En niet het snijden doet zo’n pijn,
maar het afgesneden zijn.

Nog is het mooi, ‘t geraamte van een blad,
vlinderlicht rustend op de aarde,
alleen nog maar zijn wezen waard.
Maar tussen de aderen van het lijden
niets meer om u mee te verblijden:
mazen van uw afwezigheid,
bijeengehouden door wat pijn
en groter wordend met de tijd.

Arm en beschaamd zo arm te zijn.