Verloren illusies

De omvangrijke roman Illusions perdues, door Jan Versteeg voor het eerst in het Nederlands vertaald als Verloren illusies, wordt beschouwd als een hoogtepunt uit Balzacs La comédie humaine.

Lucien Chardon, jonge dichter in de Franse provincie, droomt van roem. Hij wordt verliefd op de adellijke mevrouw De Bargeton, die hem meeneemt naar Parijs, waar ze hem aan zijn lot overlaat. In de grote stad gaan Luciens provinciale illusies in snel tempo verloren. Hij ontdekt de dominante macht van het geld, maakt kennis met idealistische intellectuelen, met de journalistiek, de literatuur, het theater en het uitgaansleven. In het sociale verkeer doet zijn opportunisme hem de das om en hij keert berooid en gedesillusioneerd terug naar Angoulême. Daar stort hij zichzelf en anderen – de hardwerkende drukker David, andere hoofdpersoon van de roman – in grote problemen totdat hij, ternauwernood ontkomen aan zelfmoord, opnieuw naar Parijs vertrekt.

Verloren illusies is een realistisch en tegelijkertijd satirisch portret van het leven in Frankrijk ten tijde van de Restauratie. Bovendien is het een schitterende spiegel van het literaire bedrijf. Schrijvers die hopen te kunnen debuteren, uitgevers die elkaar beconcurreren, cafés waar de literaire goegemeente samenkomt – de Nederlandse lezer van nu herkent het allemaal.

Elke hedendaagse sleutelroman over de literaire wereld verbleekt bij Balzacs meesterwerk. Ambitie en naïviteit, doortraptheid en eerlijkheid, provincie en stad, arm en rijk – de rijkdom aan thema’s en tegenstellingen die in deze roman verenigd zijn is overrompelend.