In de lente arriveert Juliette, een negentienjarig Cubaans weesmeisje, bij haar oom Milliquet, cafébaas in een dorpje aan het Meer van Genève. Het meisje is jong en aantrekkelijk. De mensen beminnen, begeren, bevoogden en benijden haar; tegen haar wil richt ze ravages aan in de kleine dorpsgemeenschap. Als de zomer afloopt verdwijnt ze weer, in gezelschap van een mismaakte Italiaanse muzikant. Is er een plaats voor schoonheid op aarde? Die hoopvolle vraag stelt de verteller van deze roman, zonder zijn lezer veel illusies te gunnen over het antwoord. Al wordt die sombere kijk op de wereld tot op zekere hoogte misschien gelogenstraft door de beeldende, poëtische verwoording ervan.
Charles-Ferdinand Ramuz (1878–1947) was een Zwitserse romanschrijver. Zijn realistische, poëtische en enigszins allegorische verhalen over de mens tegen de natuur maakten van hem een van de prominentste Franstalige Zwitserse schrijvers van de twintigste eeuw. Ramuz was inspirator van Céline en Giono, en de uitvinder van een uiterst vernieuwende, op de spreektaal geënte stijl in de Franse letteren. Bij Van Oorschot verscheen eerder De grote angst in de bergen.
Rokus Hofstede (1959) is essayist en vertaler van Franse literatuur. Hij is de vaste vertaler van Pierre Michon. Voor zijn vertaaloeuvre ontving hij de Dr. Elly Jaffé Prijs (2005) en de Martinus Nijhoff Vertaalprijs (2021). Eerder vertaalde hij Ramuz’ De grote angst in de bergen.
Over De grote angst in de bergen:
‘Deze roman van minder dan 200 pagina’s over eenvoudige mensen is een epos van bijbelse proporties.’ * de Volkskrant
