Op 23 augustus is het honderd jaar geleden dat de schrijver A. Alberts werd geboren. Hij debuteerde in 1952 met de verhalenbundel De Eilanden, waarover Rob Nieuwenhuys zei: ‘Wat moet ik van De Eilanden van Alberts zeggen? Dat ik het een “meesterwerk” vind? Maar wat heeft het voor zin zo’n misbruikt epitheton te gebruiken?’ Latere boeken, zoals De bomen (1953), De vergaderzaal (1974), De honden jagen niet meer (1979) en De vrouw met de parasol (1991), Alberts laatste roman, werden eveneens stuk voor stuk ‘meesterwerken’ genoemd, ondanks de nadelen die er aan de term kleven. Ze waren (zijn) dat nu eenmaal.
Alberts is de schrijver die de kunst van het weglaten tot in perfectie beheerste. In 1995 werd hem de P.C. Hooftprijs toegekend voor zijn gehele oeuvre. Behalve schrijver was Alberts jarenlang in dienst ‘overzee’, eerst als ambtenaar voor de Stichting Culturele Samenwerking, later voor het Minsterie van Buitenlandse Zaken.
In 2005 verscheen zijn Verzameld werk. Hiervoor werden alle teksten opnieuw bekeken en gecorrigeerd, waarmee Kees Fens’ opmerking in 1974 in De Volkskrant teniet werd gedaan: ‘Voor een boek dat praktisch uit de eeuwigheid tot ons gekomen is, heeft De vergaderzaal wel te veel zetfouten; ze moeten het gevolg van haast zijn.’ – Die haast viel mogelijk te verklaren uit het feit dat Alberts’ uitgever Geert van Oorschot 20 jaar lang had moeten wachten op dit boek.
Ter gelegenheid van de 100ste geboortedag van Alberts, hebben wij zijn Verzameld werk (2500 blz., drie delen dundruk, met stofomslag en leeslinten, in een fraaie cassette), tijdelijk in prijs verlaagd: tot half september kost het niet 100 maar 75 euro. Er zijn nog maar enkele honderden sets over, dus: zolang de voorraad strekt!
Luister hier naar een gesprek tussen Alberts en Wim Noordhoek uit 1986 en naar een gesprek tussen Wouter van Oorschot en Jeroen van Kan óver Alberts.
