Alberts!

Het werk van A. Alberts (1911-1995) staat weer in de belangstelling. De schrijver die het patent heeft op uiterst dunne boeken met een enorme zeggingskracht. Hij kreeg de P.C. Hooftprijs voor zijn geweldige oeuvre, bestaande uit onder meer De vergaderzaal, De honden jagen niet meer en De eilanden. Alberts heeft een grote groep fans en toch zijn er nog altijd mensen die het werk niet kennen. Er bestaan zelfs mensen die nog nooit van Alberts gehoord hebben…
Daar is in ieder geval voor wat betreft de NRC-lezers een einde aan gekomen, want die krant plaatste afgelopen vrijdag een grote foto van Alberts op het cultuurkatern. Arjen Fortuin schreef een prachtig stuk van twee pagina’s over leven en werk van de schrijver, naar aanleiding van de pas verschenen biografie van Graa Boomsma: Leven op de rand. Fortuin schrijft dat je na het lezen van Alberts’ levensverhaal meer inzicht krijgt in het werk. Hij vindt dat Boomsma ‘alles wat er door en over Alberts geschreven is, bewonderenswaardig bijeen [heeft] gebracht’.
Door Fortuins enthousiasmerende stuk zijn de laatste 200 luxe cassettes met het verzameld werk van Alberts in rap tempo uitverkocht. Sommige boekhandels hebben de cassette nog op voorraad. Maar daarnaast is er een fraaie hardcover met daarin alle verhalen en romans. Deze uitgave is nog steeds leverbaar (en is beduidend goedkoper). Lees Alberts en Boomsma!
Bewaren

Wharton in de aandacht

Marjolijn van Heemstra komt in de Volkskrant bijna adem te kort om haar enthousiasme voor Romeinse koorts te uiten: “Whartons verhalen zijn ook bijna honderd jaar later een feest om te lezen. Niet alleen vanwege de bijtende humor, maar ook omdat ze zo mooi precies zijn, knap ontworpen trechters die de lezer zorgvuldig toezuigen naar een onverwachte, vaak absurde clou.”

Vijf sterren leverde dat op.

Graa Boomsma in de Groene Amsterdammer ziet de publicatie van de keuze van Whartons verhalen als ‘literaire rechtvaardigheid en is verder ook zeer enthousiast over Wharton.

Deze prachtige verzameling verhalen is in de goede boekhandel te koop.

Meer en meer lof voor Winesburg, Ohio

Niet vaak worden boeken zo unaniem lovend besproken als gebeurd is bij Winesburg, Ohio van Sherwood Anderson.

Graa Boomsma in de Groene Amsterdammer: ‘Vraag Michael Chabon, Dave Eggers, Jonathan Franzen, Lorrie Moore of Annie Proulx naar hun Winesburg, Ohio leeservaring en ze maken zonder uitzondering een diepe buiging.’

Dirk-Jan Arensman in Parool (vijf sterren): ‘Zoals Anderson de leiders van deze gekneusde, vaak  bizarre levens portretteerde, op de nonchalante toon van een kroegverteller, maar ook teder en vol compassie, ontstegen ze de lachspiegeltrekken van de karikatuur. Het werden universele, kwetsbare zielen, die je bijna een eeuw later nog steeds in je hart sluit.’

Dries Muus schreef in zijn bespreking van het boek in  HP de Tijd: ‘Hulde voor de nieuwe vertaling van Nele Ysebaert. […] De toon is een van de wonderlijkste dingen van het boek. Wonderlijk omdat er zelden zoveel effect is bereikt met zo weinig nadruk. Wat niet wil zeggen dat Andersons taal kaal is of sober. Winesburg Ohio bewijst dat over ieder leven een mooi boek geschreven kan worden.’
Hans Bouman had in De Volkskrant ook maar liefst vijf sterrren over voor Andersons meesterwerk. ‘Anderson munt uit deze levens een leeservaring die je bij de strot grijpt en pas weer loslaat als Willard in het slotverhaal uit Winesburg vertrekt en op de trein naar Chicago vertrekt.’
In de Tros Nieuwsshow werd ook zeer positief aandacht besteed aan het boek. Luister hier naar de uitzending.


Winesburg, Ohio wordt gezien als de eerste ‘moderne’ Amerikaanse roman. Anderson was een groot voorbeeld voor schrijvers als Hemingway, Faulkner, Steinbeck en Salinger. Het boek bestaat uit een verzameling klassiek geworden schetsen van personages in een klein dorp. De verbindende figuur is George Willard, verslaggever van de dorpskrant, die het leven, in tegenstelling tot zijn dorpsgenoten, nog met jeugdige onbekommerdheid tegemoetgaat.