In Trouw verscheen een groot artikel over De weg van alle vlees, de door Nele Ysebaert vertaalde roman van Samuel Butler. Rob Schouten noemt het ‘een indrukwekkende roman’, die volgens hem een zelfde soort aantrekkingskracht heeft als de onlangs herontdekte roman Stoner van John Williams. ‘Het mooie en wat mij betreft moderne van deze toch programmatische roman waarin een nieuwe moraal wordt onderzocht en uitgeprobeerd, is dat de schrijver tot het eind toe de menselijke maat in de gaten houdt.’

Eerder werd het boek besproken en bejubeld in De Volkskrant (*****) en in NRC Handelsblad (••••). In die laatste krant schreef Bas Heijne: ‘Informeel, ironisch, bijtend brutaal – een stijl die volledig tot zijn recht komt in de trefzekere vertaling van Nele Ysebaert. […]  Een roman over Victoriaanse hypocrisie, vond men, maar er worden veel meer essentiële zaken aan de orde gesteld.’ Lees hier de hele recensie.

Heden verscheen de grote roman van Samuel Butler: De weg van alle vlees, in de vertaling van Nele Ysebaert.

De roman The Way of All Flesh werd in 1998 door de grote Amerikaanse uitgever Modern Library gerangschikt als twaalfde op de lijst van 100 beste Engelstalige romans van de twintigste eeuw.

In De weg van alle vlees van Samuel Butler is Ernest Pontifex voorbe­stemd om geestelijke te worden op het Engelse platteland. Hij gaat gebukt onder zijn agressieve maar buitenshuis o zo rechtschapen vader en heeft geen bond­genoot aan zijn vrome moeder, die dweept met haar man. Bijge­staan door zijn peetvader, en later geholpen door een aanzien­lijke erfenis, slaat Ernest de weg in van een vrije denker.

Als aanklacht tegen de preutsheid en religieuze hypocrisie van het Victoriaanse tijdperk is deze familieroman onovertroffen geestig. De bedenkelijke motieven, uitingen en gedragingen van de meeste betrokkenen worden met bijtende spot neergezet. De met hilarische innerlijke monologen opgeluisterde vertelling wordt regelmatig onderbroken voor messcherpe betogen over mens en maatschappij. De weg van alle vlees ‘klassieke vertelling’ die het moge zijn, is als meesterwerk van de ironie een waar ge­not om te lezen.