Pennsylvania is een battleground state, dus ik werk hier met de gordijnen dicht. Hoewel onze buurt op het eerste gezicht progressief aandoet – de Whole Foods zit om de hoek – zal het heus niet de eerste keer zijn dat een toevallig verdwaalde deplorable kans ziet een minutieus voorbereide protestactie te saboteren. Je kunt als verzetsheld niet voorzichtig genoeg zijn.
Mijn project (werktitel: Individual #1) heeft de theoretische fase definitief achter zich gelaten. Na maandenlang veilig ontwerpen en bijschaven vanachter mijn laptop is nu het moment gekomen om het daadwerkelijk gestalte te geven.
Om de autoriteiten op een dwaalspoor te brengen, bestel ik mijn materialen bij verschillende leveranciers verspreid over heel Amerika: het papier komt uit Austin, de lijm koop ik onder een schuilnaam op Amazon* en scharen en precisiemesjes reken ik contant af bij de plaatselijke Target, waar het personeel te onverschillig is om me ooit in een eventuele line-up te herkennen.
In een eerdere column had ik al een schets prijsgegeven, geboren uit pure ergernis: overal zie ik Donald Trump geportretteerd als een jengelende Twitterbaby, als rat of als clown, maar zelden als wat hij in werkelijkheid is – een dictatoriale egomaan, in het zadel geholpen met hulp van Rusland. Vandaar dus ook die brutalistische trekjes.
Het is veel te gemakkelijk om hem als een cartoon af te beelden. Te onschuldig. Een standbeeld van een dictator is per definitie geen karikatuur, maar juist een weerslag van zijn meest heroïsche versie, larger than life, glimmend en onoverwinnelijk, de blik gericht op een dystopisch ideaalpunt aan de horizon. En: hoe groter, hoe beter.
Tot nu toe was dit beeld een geheim soloproject, alleen bekend bij een paar naasten, maar nu heb ik handlangers nodig. Amerikaanse handlangers in een vreemde stad, met alle risico’s van dien. Bovenstaande afbeeldingen zijn slechts van een schaalmodel; het uiteindelijke hoofd moet ongeveer zo groot worden als een Fiat 500. Dat betekent dat ik minimaal een nieuwe beste vriend met een garagedeur nodig heb.
Morgenavond ontvangen we onze eerste eters in Pittsburgh: een vrijzinnig echtpaar met een schakelbungalow en connecties in de activistische hoek. Ik heb vier copieuze gangen voorbereid, aangevuld met een bedwelmend wijnarrangement. Na het hoofdgerecht kan het ronselen beginnen.
___________________
* Ik deel een account met mijn M.
De kop hoort op z’n kant te liggen, zoals het omvergetrokken standbeeld van een tiran na een oorlog of opstand (zie Saddam Hoessein in 2003, of Lenin, Stalin en andere communistische leiders na de val van de Sovjet-Unie). Voor Trump is het voorlopig nog niet zover, maar ik heb goede hoop op de verkiezingen van 2020.
Arjen van Lith (1971) is schrijver, journalist en kunstenaar. Dit Trump-beeld is zijn eerste experiment in 3D. Grafisch werk van zijn hand verscheen eerder in het tijdschrift Paleo Psycho Pop (1999, 2001) en is opgenomen in de Free International University World Art Collection (F.I.U.).
