‘Overambitious projects may be objectionable in many fields, but not in literature. Literature remains alive only if we set ourselves immeasurable goals, far beyond all hope of achievement. Only if poets and writers set themselves tasks that no one else dares imagine will literature continue to have a function. Since science has begun to distrust general explanations and solutions that are not sectorial and specialized, the grand challenge for literature is to be capable of weaving together the various branches of knowledge, the various ‘codes,’ into a manifold and multifaceted vision of the world.’
Italo Calvino, Six Memos for the Next Millennium, vertaald uit het Italiaans, in het Engels, door Patrick Creagh (Harvard University Press (1988;p. 112)).
De teksten uit Six Memos werden geschreven voor een serie lezingen die Italo Calvino in het najaar van 1985 zou uitspreken aan de universiteit van Harvard. De avond voor hij van Italië naar Amerika zou vliegen, stierf hij aan de gevolgen van een hersenbloeding. Van de zes voordrachten die Calvino zou houden vond zijn vrouw, Esther, er vijf op zijn bureau. Het zesde stuk had hij willen schrijven in de Verenigde Staten.
