In een van de bliksem-, donder- en regenrijke nachten afgelopen zomer meenden we een klap te horen op de kamer van ons kind. Maar dat was logeren. ’s Morgens bleek dat er een plek op het raam zat. Ik keek toen maar verder naar het platte dak erachter:
thomas was er niet wel haar raam
net zoals de nacht, place no one
above, de nacht wel, van elk ander
licht enige ontstentenis dan schicht
love those peaches, laat geen keus
dan de hoop, een spoor, een hoes
overvolle rede die takken sleurt
over ons nietzschesnest, nou dag
