* Tropenrooster. Het begon met een nacht waarin ik geen oog dicht deed, mede dankzij het onweer. Toen kwamen overdag de aanhoudende regenbuien en vroeg ik me af of dit niet het moment was om de vleugel in te ruilen voor een echte Pleyel. ‘s Avonds de tuindeuren maar open gedaan en onder de blauwe regen gaan zitten, terwijl het vrolijk verder regende en het binnen zo klam werd als in het badhuis. Kunnen die duiven elkaar misschien in iemand anders tuin gaan lopen bevruchten?
* De boeken van Clarice Lispector wil ik het liefst helemaal voor mezelf houden. In De ontdekking van de wereld deelt ze zaken met me die niet voor andere ogen bestemd zijn. Dit is tussen ons, ik voel het, al die kleine stukjes zijn voor mij. En er is geen ruimte voor andere lezers dan ik, aan wie ze dit allemaal toevertrouwt. Toch dank ik Harrie Lemmens en Benjamin Moser voor het tot een einde brengen van het Lispector-arme tijdperk. Het werd tijd – dat hebben ze bij de Arbeiderspers goed in de gaten – dat er iets van dit Braziliaanse literaire wonder in het Nederlands verscheen. Na het Privé-Domeindeel (Lemmens) en de biografie (Moser) is het wachten nu op de hooptepunten uit haar complexe en experimentele oeuvre.
* Bij mij aan tafel in de wachtruimte van het CBR zat een andere jongen zenuwachtig te zijn. We schudden elkaar de hand, stelden ons voor en praatten wat. Hij was er voor de tweede keer, ik niet. Het was vroeg in de ochtend, te vroeg eigenlijk voor zoiets als rijexamens. ‘Zolang het maar niet gaat regenen,’ zei hij. Jezus wat een mooie ogen, dacht ik, maar voor ik die gedachte kon afmaken zat ik alweer in de auto. De volgende dag eens gekeken of ik hem ergens vinden kon, en jawel, op Facebook. Ik vroeg of hij geslaagd was – ja hoor. Of hij eens koffie wilde gaan drinken – peilloze stilte.
* Nu de vakantie dichterbij komt denk ik alvast na over de out-of-officereply die ik ga instellen op mijn mail. En omdat ik over dit kantoorfenomeen ook een stuk aan het schrijven ben. Het is een teken aan de wand, zo’n automatisch afwezigheidsantwoord. We communiceren (digitaal) tegenwoordig fundamenteel anders dan pak ‘m beet vijftien jaar geleden en dat is voor degenen die deze bus willens en wetens hebben gemist (ikzelf voorop) soms maar moeilijk te verteren.
* David Dimbleby versloeg op BBC1 de hele afgelopen nacht lang de uitslag van het referendum in Groot-Britannië, dat was genieten. Let vooral op de das.
Marko van der Wal (1989) is opgeleid als classicus, redacteur van Tirade en werkt bij Uitgeverij Van Oorschot. Sinds drie jaar blogt hij bijna wekelijks voor tirade.nu.
