Lowlands is weer losgebarsten. De camping is vol vanaf donderdag, wanneer duizenden het veld op komen met hun tentjes, en dan moet het echte festival nog beginnen. Het is al meer dan tien jaar geleden dat ik daar zelf een tent opzette, half in een kuil, op de lip van de kampeerburen, aan de rand van een soort rokend Gallisch legerkamp.
Dat beeld kwam weer bij me op toen ik in de vlakte tussen de ruïnes van Olympia stond. Olympia en zijn heiligdommen waren toegankelijk voor alle vrije burgers van het antieke Griekenland, en volgens de overlevering was het tijdens de Olympische Spelen een drukte van je welste. Net als op Lowlands was er voor de happy few op een gegeven moment voorzien in een hotel, maar de rest moest kamperen aan de oever van de rivier (de Kladeos en de Alfeios). De Spelen duurden, net als LL, aanvankelijk hooguit een halve week – vol atletiek, religieuze ceremonies, prijsuitreikingen, kortom: feest.*
De Olympische boekhandelaar gaf me een stencil met een passage uit het Verslag aan El Greco van Griekenlands grootste en waanzinnigste twintigste-eeuwse schrijver, Nikos Kazantzakis. Over de oorsprong van Olympia als religieus centrum en de Olympische Spelen schrijft hij:
Stervelingen worstelden op deze mystieke plaats, maar de goden worstelden hier vóór hen. Zeus vocht er met zijn vader Kronos om zijn koninkrijk te vernietigen. Apollo, god van het licht, versloeg Hermes bij het rennen en Ares bij het boksen – intellect overwon tijd, licht overwon de duistere krachten der bedrog. De helden waren de volgenden na de goden om hier te wedijveren. Pelops kwam uit Azië, versloeg de bloeddorstige barbaar Oinomaos en trouwde diens paardentemmende dochter Hippodameia. (…) Een ander held, Herakles, kwam hier na het uitmesten van de stallen van Augeas om grote offers te brengen aan Zeus, de nieuwe god. Op de as die overbleef van de slachtoffers die hij verbrandde, richtte hij een altaar op en riep hij de eerste Olymische Spelen uit.
Het mooie van mythologie is dat alle varianten tegelijk waar mogen zijn. Marjoleine de Vos maakt dat bijvoorbeeld duidelijk in de essays die zullen verschijnen in de bundel Doe je best. De stichtingsverhalen van de Olympische Spelen bestaan zonder moeite naast elkaar. De grote tempel voor Zeus in het midden van de vlakte aldaar verbeeldde ze ook allemaal.
* De antieke Spelen hadden zelfs een equivalent voor het Holland Heineken House. Winnaars werden bekroond met een lauerkrans, maar ontvingen als prijs daarnaast meestal bronzen ketels, gedenkstenen en een epinikion (overwinningsode). De laatste werd geschreven door beroemde dichters als Bacchylides of Pindaros, en uitgevoerd met zang en dans door een koor, om de winnaar te eren.
Marko van der Wal (1989) is opgeleid als classicus, redacteur van Tirade en werkt bij Uitgeverij Van Oorschot. Sinds vier jaar blogt hij voor tirade.nu.
