Voor ontdekkingen geldt hetzelfde als voor geheimen: je wilt ze voor jezelf houden en doorvertellen op hetzelfde moment.
Je denkt dat je met iets nieuws komt, maar iedereen weet er al van.
Met oud en nieuw was ik op een feestje. Mijn broer (Bas) gooide flessen bier door de kamer omdat hij net de film “New Kids Turbo” in de bioscoop had gezien. Een jongen zat op een barkruk uit het raam te kijken, het uitzicht over het park, papegaaien. Een andere jongen kotste over zijn zwarte lakschoenen. Ik keek naar hem en dacht: dat is iets wat ik had willen doen. Het jaar was nog niet eens écht begonnen maar iedereen was al ziek. Ik stond in de hoek van de kamer met een stuk stokbrood toen de dichter Alfred Schaffer naar me toekwam met een boekje in zijn hand.
‘Hier,’ zei hij. ‘Voor jou. En nog een gelukkig nieuwjaar.’
Het was een bundel van de Zuid-Afrikaanse dichteres: Ronelda S. Kamfer.
(Nu de slapende honden. Vertaling: Alfred Schaffer, Podium)
Vandaag zet ik één gedicht op dit blog om het “geheim” met u te delen. In het Nederlands en in het Zuid-Afrikaans. (Omdat die taal nóg mooier is.)
Daarna doe ik weer gewoon alsof ik de enige ben die de gedichtenbundel kent en lees ik mezelf er ‘s avonds hardop uit voor.
Miss Moedig
Als het regent, stormt het
maar ik ga, als het regent, kapot
niet dat dat iets bijzonders is
ik ben tenslotte
geboren als gevolg van neuken
en geknipt om alles te verneuken
er zitten duivels in mijn drinkwater
van het soort dat uit de hel verbannen is
–
Miss Moedig
As dit reën, storm dit
maar vir my as dit reën, kak ek
nie dat dit iets is nie
ek is after all
gebore as gevolg van fok
en gemaak om op te fok
daar is duiwels in my drinkwater
die soort wat uit die hel verban is
