Afgelopen maandagavond barstte het tweede seizoen van onze gezellig-literaire avond De Vertellers van Helmers los.
Het concept is overzichtelijk: schrijvers, boekenvakkers, acteurs of regisseurs lezen passages voor uit werk van hun eigen literaire helden. Ze doen dat vanaf een piepklein roodvelours bankje, gesandwicht tussen Jan van Mersbergen en mij.
Wij zijn geen kleine mannen, en toch past het altijd. Best apart om zonder opbouw (drankje, small talk) full-contact te zitten met iemand die geen nabije vriend is, maar vrijwel niemand lijkt er een probleem mee te hebben.
De sfeer die hierdoor ontstaat is warm, geborgen. Zo sandwichten we dit keer Joost Baars, Femke van der Laan, Arie Boomsma, Chris Polanen en Anne Eekhout. Natuurlijk was Arie het ruimste beleg, maar ook hij paste dus.
Mijn gebruikelijke zorg of er wel genoeg volk zou komen bleek zoals gebruikelijk ongegrond, en zo stond ook het publiek lijf aan lijf. Het podium is klein, de afstand tot ons verwaarloosbaar. Ik mocht afsluiten en las voor uit Shaun Tans schitterend geïllustreerde boek Verhalen uit de binnenstad (vertaald door Eva Gerlach).
Ik las een ultrakort verhaal over een mysterieuze vlinderwolk die het leven in een drukke stad voor even stillegt, de mensen als één entiteit omhoog laat kijken, verwonderd, weerloos.
Maar nu, dit ene, allerkortste ogenblik, vroegen we niet waarom. We dachten enkel aan vlinders, de vlinders die op ons hoofd gingen zitten, op de hoofden van vrienden en familieleden, op iedereen die we kenden en iedereen die we niet kenden, op de hele stad tegelijk, en we wensten dat het altijd zou duren. Niet bewegen, fluisterden we. Sta stil! Sta stil! Sta stil!
En zoals dat met geweldige literatuur gaat, stond heel Helmers stil, daar in die grote stad, en keek verwonderd omhoog.
________________________________________________
Gilles van der Loo (Breda, 1973) is schrijver en recensent. Hij was redacteur van Tirade en zijn fictie verscheen online en in diverse bladen. Bij Van Oorschot publiceerde hij de verhalenbundel Hier sneeuwt het nooit en de romans Het laatste kind en Het jasje van Luis Martín.
