Mijn broer zegt dat het onmogelijk is dat een bij kan vliegen.
‘Dat is helemaal niet onmogelijk,’ zeg ik.
‘Toch wel,’ zegt hij.
‘Als het onmogelijk is, waarom kunnen ze dan vliegen?’ vraag ik.
‘Dat weet ik ook niet,’ zegt hij. ‘Niemand weet het, maar het is onmogelijk.’
‘Als het onmogelijk zou zijn, dan zou ik graag weten waarom,’ zeg ik.
‘Je moet niet alles willen begrijpen,’ zegt hij.
‘Als je stopt dat te willen dan sterf je uit,’ zeg ik.
‘Je moet ook geen kinderen nemen,’ zegt mijn broer.
*
Ik kan niets over de onmogelijkheid tot vliegen bij bijen vinden. Behalve dat een bij 300x zijn eigen gewicht kan optillen. En dat niemand precies snapt waarom het slecht gaat met de bijenpopulatie. Zelfs Midas Dekkers niet.
Wél stuitte ik op de kunstenares Maartje Korstanje, die zich heeft laat inspireren door de bijensterfte. Van onder andere karton en lijm maakt ze sculpturen, zonder van tevoren te bedenken welke vorm ze moeten krijgen. Daardoor krijgen de sculpturen iets levendigs. Alsof ze ieder moment in beweging kunnen komen. Ook al is dat onmogelijk.
Op dit moment loopt er een tentoonstelling in het Zeeuws Museum in Middelburg en in mei 2011 is haar werk te zien in Museum de Pont in Tilburg en in het Groninger Museum. Zeer de moeite waard.
