Hij stond al die jaren
voor mijn raam en ik zag
hoe hij steeds langer
stond dood te gaan
nu is hij weg – ik zie hem
alleen nog voor me
als ik aan hem denk
als ik door de ruimte kijk
boven de lege plek
waar hij leefde
hoe vanzelfsprekend
is ook nu dit uitzicht
Uit: Rutger Kopland, Verzamelde gedichten