Graa Boomsma (1953), is schrijver en essayist. Voor De Groene Amsterdammer schrijft hij vooral over Amerikaanse literatuur.
Graa Boomsma (1953), is schrijver en essayist. Voor De Groene Amsterdammer schrijft hij vooral over Amerikaanse literatuur.
Albert Alberts (1911-1995) liet een uniek en persoonlijk oeuvre na met beroemde titels als De eilanden en De vergaderzaal. Deze raadselachtige schrijver was een
duizendpoot: journalist, vertaler, historicus, memoiresschrijver én romancier. Zijn werk werd bekroond met de Constantijn Huygensprijs en de P.C. Hooft-prijs.
Waarschijnlijk heeft Alberts er nooit aan gedacht dat iemand een biografi e over hem zou willen schrijven.
Binnen de Nederlandse literatuur is hij altijd een eenling gebleven. Zijn bescheidenheid was legendarisch en de geringe omvang van zijn romans ook. Hij had een terloopse manier van vertellen die een enorme zeggingskracht heeft. De publiciteit zocht hij nooit zelf op, hoewel hij wist – zeker na het succes van De vergaderzaal – dat hij zich beschikbaar moest stellen voor interviews.
‘Alberts was een groot schrijver en een bescheiden mens,’ schrijft Graa Boomsma in zijn biografi e, ‘die in ogenschijnlijk openhartige vraaggesprekken toch
zijn tong achter zijn tanden hield.’ Zo heeft hij altijd het liefdesdrama uit zijn vooroorlogse Parijse periode verzwegen. Op welhaast laconieke toon schreef hij over zijn zware jaren in Japanse gevangenschap nadat hij, koloniaal ambtenaar in Nederlands-Indië, in 1942 was opgepakt. Ook zijn oorlogstrauma was geen gespreksonderwerp. In de bruisende biografie van Graa Boomsma
komen deze verzwegen en onderbelichte thema’s allemaal aan de orde.
Het werk van A. Alberts (1911-1995) staat weer in de belangstelling. De schrijver die het patent heeft op uiterst dunne boeken met een enorme zeggingskracht. Hij kreeg de P.C. Hooftprijs voor zijn geweldige oeuvre, bestaande uit onder meer De vergaderzaal, De honden jagen niet meer en De eilanden. Alberts heeft een grote groep fans en… Lees verder
Marjolijn van Heemstra komt in de Volkskrant bijna adem te kort om haar enthousiasme voor Romeinse koorts te uiten: “Whartons verhalen zijn ook bijna honderd jaar later een feest om te lezen. Niet alleen vanwege de bijtende humor, maar ook omdat ze zo mooi precies zijn, knap ontworpen trechters die de lezer zorgvuldig toezuigen naar… Lees verder
Niet vaak worden boeken zo unaniem lovend besproken als gebeurd is bij Winesburg, Ohio van Sherwood Anderson. Graa Boomsma in de Groene Amsterdammer: ‘Vraag Michael Chabon, Dave Eggers, Jonathan Franzen, Lorrie Moore of Annie Proulx naar hun Winesburg, Ohio leeservaring en ze maken zonder uitzondering een diepe buiging.’ Dirk-Jan Arensman in Parool (vijf sterren): ‘Zoals… Lees verder