Maxim Osipov (Moskou, 1963) won in Rusland verscheidene literaire prijzen en zijn proza is inmiddels in vele talen vertaald.
In maart 2022 ontvluchtte Osipov met zijn familie Rusland. In 2022-2023 is hij aangesteld als gastdocent aan de Universiteit Leiden.
De stad Taroesa ligt 101 kilometer buiten Moskou, ver genoeg om in de Sovjettijd te dienen als een plaats waar voormalige politieke gevangenen en andere ‘ongewensten’ zich mochten vestigen. Gelegen tussen het machtscentrum en de provincie is Taroesa de perfecte plek om een Rusland te observeren dat, in de woorden van Maxim Osipov, ‘veel veranderd is in de loop van vijf jaar, maar in twee eeuwen eigenlijk helemaal niet’.
Deze nieuwe verzameling korte verhalen en schetsen van de Russische meester van de bitterzoete humor, dramatische ironie en aangrijpende inzichten in het hedendaagse leven, wint in dit tijdsgewricht nog dagelijks aan urgentie. Osipov lezen is het diep peilen van de condition humaine.
Bedrog, politieke druk, discriminatie, armoede en drank, alom tegenwoordige corruptie, de toenemende noodzaak om te emigreren en de angst om je huis te verlaten, evenals generatieconflicten, zijn op dezelfde manier verweven in dit werk als in het leven van Osipovs mede-Russen.
‘Zijn verhalen zijn een genadeloze diagnose van het Russische leven.’ Svetlana Alexijevitsj (Nobelprijs voor Literatuur 2015)
