Sipko Melissen (1944) publiceerde gedichten (Gezicht op Sloten, 1985) en romans. Met Jongemannen aan zee (1997) won hij de Anton Wachterprijs voor het beste debuut. Daarna verschenen nog onder meer De vendelzwaaier en Spiegelpanden. Een kamer in Rome was zijn eerste boek dat bij Van Oorschot verscheen. De roman werd verscheidene malen herdrukt, genomineerd voor zowel de AKO als de Libris Literatuurprijs en kreeg lovende kritieken.

“Hét zomerboek van 2012 […], een heerlijke roman.” – Het Parool (*****)

“De auteur treft heel mooi de ziel van de dromer (lezer en schrijver) die altijd een buitenstaander is, en misschien alleen in zijn boeken echt bestaat.” – Trouw

“Fantastische roman” – BOEK

Norman Douglas (1868–1952) werd geboren in Oostenrijk, ging naar school in Duitsland en Engeland en verbleef als diplomaat onder meer in Sint Petersburg. Hij reisde door India en Noord-Afrika voordat hij zich op Capri vestigde. Douglas leidde niet alleen het klassieke zwervende bestaan van de beter gesitueerde Europeaan van die dagen, maar moest vanwege zijn vrije seksuele moraal ook regelmatig het veld ruimen om aan de strenge morele wetten van een land te ontkomen. Douglas was een hedonistische vrijdenkende intellectueel. In Nederland verscheen tot dusver alleen zijn fraaie autobiografie Looking Back (Terugblik). Zijn belangrijkste roman South Wind verschijnt nu voor het eerst in een Nederlandse vertaling: van Johan Hos.

Gilles van der Loo (Breda, 1973) studeerde af als klinisch psycholoog, werkte twintig jaar in alle denkbare functies in de Amsterdamse horeca en debuteerde in 2010 als literair schrijver met het kortverhaal ‘Palermo’. Sindsdien publiceerde hij bij Uitgeverij Van Oorschot de verhalenbundel Hier sneeuwt het nooit (2012, genomineerd Academica Literatuurprijs) en de romans Het laatste kind (2013), Het jasje van Luís Martin (2016) en Dorp (2021, longlist Boekenbon Literatuurprijs en Libris), die lovend werden ontvangen. Gilles’ fictie verscheen in tijdschriften en dagbladen. Jarenlang was hij redacteur van literair tijdschrift Tirade, waarvoor hij nog wekelijks blogt. Van 2018 tot 2021 schreef Gilles de illustere culinaire recensierubriek Proefwerk voor Het Parool, waar hij tegenwoordig nog aan verbonden is als journalist. 

Foto: Birgit Bijl

Sander Kollaard (1961) is geboren in Amstelveen en studeerde geschiedenis in Amsterdam. Sinds 2006 woont en werkt hij op het Zweedse platteland, in een voormalige pastorie, samen met zijn vrouw en drie kinderen. Hij debuteerde in Tirade en publiceerde verder in onder andere De Gids, DW B en Passionate Magazine. In 2012 debuteerde hij met de verhalenbundel Onmiddellijke terugkeer van uw geliefde, die bekroond werd met de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs 2014. In 2015 volgde zijn romandebuut, Stadium IV, dat in De Wereld Draait Door werd gekozen tot Boek van de Maand. In 2018 verscheen zijn verhalenbundel Levensberichten en het jaar daarop de roman Uit het leven van een hond.
Zie ook: www.sanderkollaard.nl.
‘Meesterlijke vermenging van feit, fictie en reflectie (…) Een onbetwist cadeau’ – Literair Nederland
‘Levendig, sfeervol en intiem’ – Het Parool
‘Schrijven vanuit het hart, maar met het hoofd, dat levert altijd de mooiste literatuur op’ – Trouw
‘Mooi, helder, bedachtzaam proza, misschien niet zozeer fictief als wel meditatief, zeer nauwkeurig, beeldend werk.’ – Cees Nooteboom

Mark Strand (1934) schreef een groot aantal bundels poëzie, waaronder Blizzard of one, waarvoor hij de Pulitzer Prize kreeg. Hij was Poet Laureate van de Verenigde Staten en ontving in 2004 de Wallace Stevens Award voor zijn gehele oeuvre. Hij woont en werkt in New York.

Oud-rechter Tom Schalken was lid van het Amsterdamse gerechtshof dat de vervolging van PVV-leider Geert Wilders heeft bevolen wegens aanzetten tot haat, discriminatie en groepsbelediging. In zijn eerste boek Het eetcomplot (2011) beschrijft hij zijn indrukken van het latere strafproces.

Sherwood Anderson (1876 – 1941) werd straatarm geboren, en liet toen hij veertig was zijn gezin en een positie als fabrieksdirecteur in de steek voor het schrijverschap. Het werk Winesburg, Ohio waarmee Anderson in 1919 doorbrak, geldt als het hoogtepunt van zijn oeuvre.

Menno ter Braak (1902-1940) was een van de meest vooraanstaande intellectuelen van zijn tijd. Door zijn zelfstandig essayistisch werk en de inhoud die hij wist te geven aan zijn functie als criticus op het gebied van literatuur, geestesleven, film en toneel, behoort hij tot de prominente cultuurdragers van het Interbellum in Nederland. Hij was niet alleen mede-oprichter en redacteur van het belangrijkste literaire tijdschrift uit de jaren dertig, Forum (1932-1935), maar ook mede-oprichter en bestuurslid van de voornaamste intellectuele groepering die zich buiten het politieke partijwezen om rekenschap gaf van en verzet bood aan de extremistische tijdgeest: het Comité van waakzaamheid van anti-nationaal-socialistische intellectuelen (1936-1939).
Ter Braak had een opleiding als historicus; hij promoveerde in 1928 te Amsterdam cum laude op een proefschrift over de middeleeuwse Duitse keizer Otto III. Tijdens zijn studie was hij van 1924 tot 1925 redacteur van het blad Propria Cures. In 1925 deed hij zijn intrede in de literaire wereld in het mede door zijn vriend H. Marsman uitgegeven tijdschrift De Vrije Bladen. Samen met de cineast Joris Ivens en de critici H. Scholte en L.J. Jordaan richtte hij in 1927 de Nederlandsche Filmliga op, waarin hij opkwam voor de film als zelfstandige kunstuiting. Zijn reputatie als gerespecteerd maar ook zeer gevreesd kunstcriticus verwierf Ter Braak vooral als redacteur van het Haagse dagblad Het Vaderland, een functie die hij van november 1933 tot zijn dood bekleedde. Als oorspronkelijk denker die invloeden van met name Hegel en Nietzsche op geheel eigen wijze verwerkte, deed Ter Braak zich vooral kennen in Het carnaval der burgers (1930), Afscheid van domineesland (1931), Demasqué der schoonheid (1932), Politicus zonder partij (1934) en Van oude en nieuwe christenen (1937). Hij schreef ook twee romans, Hampton Court (1931) en Dr. Dumay verliest… (1933), na in zijn studententijd het genre van het korte verhaal te hebben beoefend. Het Verzameld werk van Menno ter Braak verscheen in zeven delen bij Uitgeverij van Oorschot, 1980 (1949-1951). Eveneens publiceerde Van Oorschot de Briefwisseling 1930-1940 tussen Menno ter Braak en E. du Perron (vier delen. Amsterdam: G.A. van Oorschot 1962-1967).
In 2019 werd het beroemde essay Het nationaal-socialisme als rancuneleer apart heruitgegeven, met een voorwoord van Bas Heijne.
bron: www.mennoterbraak.nl

Simon Vestdijk (1898-1971) is een van de productiefste schrijvers uit het Nederlands taalgebied. Hij schreef meer dan 50 romans, een grote hoeveelheid essays, waaronder zeer veel over muziek en een poëtisch oeuvre dat door Kees Fens het hooggebergte in het Nederlands dichterlijk landschap werd genoemd.

 

Zie ook www.simon-vestdijk.nl

 

 

 

 

 

Maaike Meijer (1949) is hoogleraar aan de Universiteit van Maastricht. Zij werkte zes jaar aan M. Vasalis. Een biografie en kreeg van de familie toegang tot alle archieven. Ze publiceerde veel over Vasalis en deed eerder onder meer onderzoek naar Nederlandse dichteressen van na de Tweede Wereldoorlog.