Fumiko Miura (1972) werd geboren in Shinshiro in Japan en studeerde sociologie aan de Erasmus Universiteit. Ze woont sinds 2001 in Rotterdam, waar ze werkzaam is als leraar Japans. Polderjapanner is haar eerste boek.

Andrea Abreu (1995) is opgegroeid op Tenerife en studeerde culturele journalistiek in Madrid. Ze schreef stukken voor onder meer El País, Buzzfeed en Vice. Ze debuteerde als dichter met de bundel Mujer sin párpados (Vrouw zonder oogleden) en schreef een fanzine over menstruatie. Van Ezelsbuik werden meer dan 70.000 exemplaren verkocht, wat uitzonderlijk is voor een romandebuut. Het verschijnt onder meer in Engeland, Duitsland, Denemarken, Frankrijk, Italië en Zweden.

Soma Morgenstern (1890–1976) verbleef vanaf 1938 in Frankrijk en overleefde verschillende interneringskampen. In 1941 slaagde hij erin naar New York te ontkomen, waar hij in 1976 als Amerikaans staatsburger overleed. Behalve journalistieke stukken schreef hij toneelstukken, romans en memoires.

Jacques Vriens (1946) is een van de bekendste en succesvolste auteurs van kinderboeken in Nederland. Zijn werk als
meester inspireerde hem tot zijn ‘schoolromans’, waaronder Achtstegroepers huilen niet en Meester Jaap. Daarnaast schreef hij historische verhalen, de serie De bende van De Korenwolf en boeken voor kleuters. Verder is hij actief als theatermaker.

Kees Stip (1913–2001) studeerde klassieke letteren en debuteerde als onderduiker in 1943 met ‘Dieuwertje Diekema’, een persiflage op ‘Mária Lécina’ van J.W.F. Werumeus Buning, die anoniem en illegaal verspreid werd. Het was het begin van een grote carrière als puntdichter, met talloze virtuoze korte gedichten waarin vaak dieren en plaatsnamen figureerden.

Na de oorlog was hij werkzaam voor onder meer de Volkskrant en NRC Handelsblad, en was hij redacteur van het Polygoonjournaal. Bovendien was Stip actief als scenarioschrijver van films voor de Rijksvoorlichtingsdienst en schreef hij teksten voor de radio en de reclame.

In 1951 begon hij voor de Volkskrant nonsensicale dierenverzen te schrijven onder het aan Multatuli ontleende pseudoniem Trijntje Fop. Deze gedichten werden samengebracht in De dierkundige dichtoefeningen van Trijntje Fop (1955). In de decennia daarna publiceerde Stip nog acht van dergelijke bundels. Hij schreef daarnaast nogal wat maatschappijkritische sonnetten, onder andere gebundeld in Een kind met kikkerpoten (1987). Zijn verzamelde gedichten werden in 1993 uitgebracht onder de titel Lachen in een leeuw.

Andrea Bajani (1975) is een van de meest vooraanstaande en bekroonde romanschrijvers van Italië. Eerder verschenen van hem in het Nederlands Wie houdt dan stand?, De belofte, Het hoogste goed en Het leven is niet alfabetisch, die op veel lof konden rekenen. Zijn werk is ook gepubliceerd in het Frans, Engels, Duits, Kroatisch, Spaans en Roemeens. Het boek van de huizen werd genomineerd voor de prestigieuze Premio Campiello en de Premio Strega, en stond wekenlang in de bestsellerlijsten in Italië.

Marco Daane is neerlandicus en schrijver. Zijn biografie van de Vlaamse dichter en journalist Richard Minne, De vrijheid nog veroveren (2001), en zijn biografisch portret annex reisboek Het spoor van Orwell (2008) stonden op de longlist voor de AKO Literatuurprijs. Marco Daane is sinds 2000 lid van de redactie van het literair-historisch tijdschrift De Parelduiker.

Ger Beukenkamp (1946) is scenarioschrijver en schreef meer dan honderd scripts voor toneel, film en televisie, waaronder Ik ga naar Tahiti, Majesteit en Den Uyl en de affaire Lockheed. Zijn scenario’s zijn veelvuldig bekroond, onder meer met de Liraprijs, de Prix d’Italia en twee Gouden Kalveren (voor De kroon en De prins en het meisje). Hij is auteur van een handboek over schrijven voor film, toneel en televisie, en van Multatuli, het leven van een klokkenluider in twintig dialogen. Daarnaast geeft Beukenkamp les in scenarioschrijven.

In Japan is Shūgorō Yamamoto (1903–1967) misschien wel de bekendste schrijver van historische fictie, maar in het buitenland is zijn naam nagenoeg onbekend. Toch zijn meer dan dertig van zijn werken verfilmd, o.a. door Akira Kurosawa en Takashi Miike. Sinds 1988 wordt de Yamamoto Shūgorō Prijs jaarlijks uitgereikt aan de best vertelde nieuwe roman.

Arthur Langeveld (1947) is slavist, schrijver en vertaler. In 1988 promoveerde hij bij Karel van het Reve met het inmiddels beroemde proefschrift Vertalen wat er staat. Langeveld vertaalde onder meer Russische klassiekers van Gogol, Gontsjarov en Dostojevski, en ook recenter werk van Charms en Brodsky. Met zijn vertalingen won hij in 1999 de Aleida Schot-prijs en in 2006 de Martinus Nijhoff Vertaalprijs. Hij schreef meerdere boeken over Russische literatuur, waaronder Moderne Russische literatuur en Russische literatuur in kort bestek.

Alexander Nieuwenhuis (1984) is journalist, essayist en wildernisgids. Hij studeerde aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen. In 2014 begon hij de Intuïtieve Encyclopedie en hij publiceerde in de Nederlandse Boekengids over Menno ter Braak en de Club van Rome.

Joyce Roodnat (1955) is schrijver en journalist. Naast haar functie als chef van de kunstredactie van NRC schreef ze tien jaar
over wandelen en publiceerde ze verschillende wandelboeken. Inmiddels schrijft ze voor NRC wekelijks een column over de kunsten. In 2001 debuteerde ze met de roman ’t Is zo weer nacht, die bekroond werd met zowel de Geertjan Lubberhuizenprijs als de Debutantenprijs. Het succesvolle Een kwestie van lef. Stijlgids voor vrouwen tussen de 40 en 60+ verscheen in 2007. Voor Hé, zie je dat!?, over de films van Ed van der Elsken, ontving ze in 2017 de Louis Hartlooper Prijs.